Afgelopen twee dagen heb ik in het ziekenhuis gelegen! Zondagmorgen ontdekte ik bloed in mijn onderbroek. Ik schrok enoerm: wat nou weer? Ik was net zo blij dat het goed ging. Gelijk de vk. gebeld en die stuurde me door naar het ziekenhuis. Daar een echo gehad, aan het CTG apparaat, niks te vinden. Het kindje doet het prima en ook de placenta was goed. Maar...ik moest dus wel plat en dat was een grote teleurstelling.
Ik ben he-le-maal geen zieknehuisfan, ik barste dan ook in janken uit. Heel de wereld verging even voor mijn idee. Wat moest ik met de kids en hoelang moest ik wel niet blijven? De gyn. het het wel over een paar dagen. Hoe kwam ik dat ooit door? Ik heb nl. nogal last van heimwee, dat heb ik eerlijk gezegd en niet om zielig te doen ofzo. Maar ik had geen keus. Ik zou pas weer naar huis mogen als het gestopt was. Dus de hele zondag plat. s'Middags verdween de bloeding (het is ook geen grote plas geweest). Maandagmorgen kwam de gyn. weer lang (heh he, wat moet je daar lang op wachten) en die zei dat ik op mocht. En als het s;middags nog steeds goed ging, mocht ik s;ávonds naar huis! YES! En zo is het ook gebeurt! Maandagavond ben ik heerlijk naar huis gegaan. Er kwam nog wel een stolseltje af en toe.
We zijn behoorlijk geschrokken. Ook nu ben ik nog heel bang dat het toch weer gaat beginnen. Ze weten ook geen oorzaak. Ik snap er niks van, maar ik heb absloluut geen zin in een herhaling....Ben nu bijna 30 weken en ik moet het toch nog 10 weken uitzingen...
reacties (0)